Όταν η επιλογή συντρόφου γίνεται κάτω από την πίεση του χρόνου. Πολλές φορές “η κοινωνική προσταγή” του γάμου αγχώνει εφόσον τα χρόνια περνούν – ειδικότερα όσον αφορά το γυναικείο φύλο, που το βιολογικό ρολόι για τη μητρότητα έχει ημερομηνία λήξης. Έτσι γίνεται ένας συμβιβασμός και επιλέγουμε έναν σύντροφο που συνήθως δεν πληρεί τα κριτήριά μας, προκειμένου να απαντήσουμε σε πρώτο επίπεδο ίσως στην ανάγκη , την πίεση ή τα .μηνύματα της πατρικής μας οικογένειας ,αλλά και της κοινωνίας εφόσον ο γάμος ορίζεται ως στόχος για την ανθρώπινη ολοκλήρωση.
Τα προσωπικά βιώματα μέσα από την πατρική οικογένεια και οι τραυματικές εμπειρίες που πιθανότατα έχουμε από τη σχέση των γονιών μας, πολλές φορές εμπλέκονται και στην προσωπική μας ζωή. Είναι πιθανό, λοιπόν, να επαναλάβουμε την προβληματική σχέση, που έχουμε ήδη βιώσει και μας είναι οικεία, ή ασυνείδητα να την προκαλέσουμε.
Η εξάρτηση που απορρέει από μία μακρόχρονη συμβίωση σε συνδυασμό με το φόβο και την ανασφάλεια που μπορεί να μας προκαλεί η ιδέα του καινούργιου συντρόφου.
Η έλλειψη αυτογνωσίας. Δεν έχουμε προσδιορίσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας μέσα στη σχέση.
Ο αρχικός παρορμητισμός που μπορεί να ξεκινήσει μία σχέση και στη συνέχεια η αδυναμία μας να τη διακόψουμε.Είναι αλήθεια, ότι μπορεί να χρειαστεί πολύς καιρός, αναζητώντας τον κατάλληλο σύντροφο. Είναι, όμως επίσης αλήθεια, ότι μπορεί να χάσετε πολύ χρόνο, αν δεν θα είστε αρκετά επιλεκτικοί, και, επιπλέον, συχνά θα βιώνετε, ματαιώσεις και απογοητεύσεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου