Το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου

Νικόλας Ζαλμάς

"Alors, c ' est la guerre" (λοιπόν έχουμε πόλεμο) αποκρίθηκε ο Μεταξάς στον Γκράτσι στο σπίτι του στην Κηφισιά,
όταν ο Ιταλός πρέσβης, τον επισκέφτηκε μέσα στη νύκτα και ζήτησε μια σειρά από "διευκολύνσεις".
Το πρωτόγνωρο κλίμα εκείνων των ημερών, που οι νέοι άνδρες έφευγαν για το μέτωπο μέσα σε πανηγυρισμούς, με πλατιά χαμόγελα, κρεμασμένοι στα μεταφορικά μέσα της εποχής λες και πήγαιναν σε πανηγύρι και όχι στον εφιάλτη του πολέμου, αποτελεί την ισχυρότερη απόδειξη της αίσθησης της αδικίας, της στοχοποίησης του εχθρού, της πίστης για τη μάχη αν όχι τη νίκη.
Το απίστευτο εκείνου του καλέσματος, όπως το ομολογούν όσοι έζησαν τα γεγονότα, είναι ότι με μια κίνηση, μαγική συντάχθηκαν όλες οι αντίρροπες δυνάμεις. Εθνικιστές, κομμουνιστές, αστοί, λαϊκοί, ποιητές, εργάτες, αγρότες, κάθε κοινωνικό στοιχείο. Ομοψυχία λέγεται αυτό και σε μια φτωχή, υπό δικτατορία, χώρα είναι τεράστιο, μη εκτιμήσιμο μέγεθος. Το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου ήταν μοναδικό. Τρία γράμματα, μια λέξη, ΟΧΙ, όπλισαν ένα λαό σε μια αποστολή υπερηφάνειας, ανυπακοής, δημιουργώντας ένα σύνθημα πιο οικουμενικό από το "νο πασαράν" του Ισπανικού εμφυλίου. Τώρα, πως έγινε και μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα, μετά το δράμα της κατοχής ο ίδιος λαός, σύρθηκε στο σφαγείο του δικού του εμφυλίου είναι κάτι εξ' ίσου δυσερμήνευτο.
Προφανώς, σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη, το μεγαλείο συνυπήρχε από την αρχαιότητα με το τραγικό.

Σε κάθε περίπτωση, η τακτική της ρήξης, η στρατηγική της σύγκρουσης είναι μια πρακτική που πλέον δεν μοιάζει να μπορεί να επαναληφθεί. Υπάρχει και ο ισχυρισμός, χωρίς μάλιστα ίχνος εθνικιστικής κορώνας, ότι αυτό είχε φανεί από τον Φεβρουάριο του '96. Όχι μόνον από την επιθυμία της τότε πολιτικής ηγεσίας να μην εμπλακεί σε ένοπλη αναμέτρηση, ούτε φυσικά από τις πρωθυπουργικές ευχαριστίες στον αμερικάνικο παράγοντα, αλλά κυρίως από την απροθυμία του πληθυσμού να σταθεί ενάντια σε κάτι, που άλλοτε θα είχε χαρακτηριστεί casus belli.
Οι ρίζες της απροθυμίας ήταν πολλές και παραμένουν ενεργές, ώστε να αποτρέπουν κάθε σκέψη, σε ευρύτερη βάση, για σύγκρουση. Όσο περισσότερα έχει κάποιος τόσο πιο δύσκολα τα θέτει υπό αίρεση. Όσο μεγαλύτερη αδικία αισθάνεται τόσο πιο επιθετικός μπορεί να γίνει.

Στις μέρες μας, ο "εχθρός", δεν είναι καν διακριτός, ούτε είναι υπολογίσιμη η αδικία. Ο μέσος Έλληνας βάλλεται από πολύπλοκες αναλύσεις και έννοιες, έως χθες, άγνωστες: Δ.Ν.Τ., πρωτογενές πλεόνασμα, κούρεμα, PSI, "λεφτά υπάρχουν, CDS, "μαζί τα φάγαμε", Task Force, Μνημόνιο, Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, Μεσοπρόθεσμο και τόσα άλλα. Ταυτόχρονα, εδώ και μήνες, υποβάλεται και σε ένα αφόρητο μαρτύριο ανάμεσα στην διάσωση και την καταστροφή.
Τώρα πως έγινε και η "αιωνία Ελλάς", με μια ελάχιστη συμμετοχή στα ευρωπαϊκά μεγέθη να ευθύνεται για την πιθανή κατακρύμνηση της ευρωπαϊκής οικονομίας δεν είναι άμεσα αντιληπτό.
Το πως δηλαδή, ο, ας δεχτούμε, τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος, ο πιθανότατα απατεώνας επιχειρηματίας, ο ελαφρύς, ανεύθυνος πολιτικός, ο κάθε "δεν βαριέσαι" αυτού του τόπου κατάφερε να αλώσει το απόρθητο φρούριο της Ε.Ε. είναι ένα ερώτημα.
Μέσα στον ξέφρενο χορό των χρεών των δισεκατομμυρίων ευρώ όμως, αυτό για το οποίο δεν χρειάζεται να διατηρήσουμε αμφιβολίας είναι πως για τη δοκιμασία που περνάμε έχουμε μερίδιο ευθύνης. Για το κράτος πελάτη - εργοδότη, για το υδροκέφαλο του δυσκίνητου δημόσιου, τα θαύματα του Χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών, της Ο.Ν.Ε., για την έλλειψη δικαιοσύνης, για την τόσο γρήγορη μετάλλαξη του φιλότιμου Έλληνα σε πλεονέκτη, βουτηγμένο στα χρέη Ευρωπαίο και ασφαλώς για την παραμόρφωση του όποιου ευρωπαϊκού οράματος. Δεν συνέβησαν όλα ερήμην ημών!
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ένα ακόμα ΟΧΙ στις μέρες μας δεν θα ήταν μόνον άστοχο, θα ήταν και άνευ αντικειμένου. Η οικονομική ύφεση που περνάμε, η κοινωνική κρίση που θα βιώσουμε, ας αποτελέσουν μιαν αφετηρία για κάποια συστολή, για να κατανοήσουμε σφάλματα, παραλήψεις, για να ξαναχτίσουμε σαν κοινωνία, σαν λαός, υγιείς, βιώσιμες βάσεις. Για να αφουγκραστούμε μιαν άλλη Ηθική.
Αυτό δείχνει να είναι το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου 2011.


Πηγη:
ethnos.gr