Χαρτιά για πέταμα

 
Ως δημοσιογράφος και μάλιστα “τρίτης γενιάς”, γεννήθηκα, μεγάλωσα και έζησα σε σπίτια γεμάτα χαρτί. Απο τις κούτες του “δημοσιογραφικού χαρτιού” την εποχή της γραφομηχανής, ως τα βουνά των
εφημερίδων, περιοδικών και διαφημιστικών του σήμερα, μια ζωή με θυμάμαι περιτριγυρισμένη απο κάθε είδους έντυπα, τα περισσότερα απο τα οποία είχαν πολύ μικρή διάρκεια ζωής αλλά δύσκολα κατέληγαν στα σκουπίδια. Στοιβάζονταν απο 'δω κι απο 'κεί κι έμεναν να μαζεύουν σκόνες και έντομα, μέχρι να μετακομίσω, να βάψω το σπίτι ή να κάνω γενική φασίνα (κάθε ποτέ).

Μια τέτοια ωραία πρωΐα κι ενώ ξεφόρτωνα κάθιδρη ατέλειωτες στίβες Κυριακάτικων (με όλα τα αξεσουάρ) απο το πορτ-παγκάζ του αυτοκινήτου μου στους κάδους ανακύκλωσης χαρτιού της γειτονιάς μου, ο εγκέφαλός μου επαναστάτησε. Για πόσο ακόμα θα συνέχιζα την ίδια ανοησία; Για πόσο ακόμα θα πίστευα ότι η ανακύκλωση με απάλλασσε απο την ευθύνη της κατανάλωσης; Μπορεί να μην έχω δικά μου παιδιά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχω το δικαίωμα να αδιαφορώ για τα (δισεκατομμύρια) παιδιά των άλλων. Η απόφαση ελήφθη επι τόπου. Τέλος οι Κυριακάτικες, τέλος οι εφημερίδες γενικώς, τέλος τα περιοδικά, τέλος τα διαφημιστικά, τέλος οτιδήποτε φτιαγμένο απο γιαλιστερό, μη ανακυκλώσιμο χαρτί. Τέλος το χαρτί, τελεία και παύλα.

Κι ας είμαι δημοσιογράφος. Η, μάλλον, επειδή είμαι δημοσιογράφος και συνελήφθην χωρίς επιχειρήματα όταν ο εγκέφαλός μου άρχισε τις δύσκολες ερωτήσεις. Τυπώνονται οι εφημερίδες σε ανακυκλωμένο χαρτί και δεν το έχουμε καταλάβει; Μας περισσεύουν οι φυσικοί πόροι και η ενέργεια που χρειάζεται για να τυπωθούν τα εκατομμύρια των εφημερίδων και των γιαλιστερών περιοδικών που καταλήγουν κάθε μέρα στα σκουπίδια; Κι αυτά που δεν ανακυκλώνονται; Πού ακριβώς καταλήγει το γιαλιστερό χαρτί; Και πόσο σοβαρός είναι ένας δημοσιογράφος που πηγαίνει στο περίπτερο για να αγοράσει μια χάρτινη εφημερίδα γεμάτη με χθεσινά νέα, τη στιγμή που το Ιντερνετ είναι γεμάτο δωρεάν εφημερίδες με τα τελευταία νέα;

Ναι, αλλά αν ακόμα κι εμείς οι δημοσιογράφοι σταματήσουμε να αγοράζουμε εφημερίδες και περιοδικά, ποίο το μέλλον του Τύπου; - τόλμησα να ψελλίσω και ο εγκέφαλός μου κάγχασε. Ποιό μέλλον; Το παρόν του Τύπου είναι ηλεκτρονικό. Κι όσο πιο σύντομα το καταλάβουμε εμείς οι δημοσιογράφοι, τόσο πιο σωστά θα το διαμορφώσουμε. Η γκρίνια και τα κλάμματα δεν ωφελούν κανέναν. Ο χάρτινος Τύπος πέθανε κι αυτό που τον σκότωσε δεν είναι το τζάμπα του Ιντερνετ. Είναι η ταχύτητα, η πληρότητα και το ελάχιστο κόστος. Εκεί που οι έντυπες εκδόσεις των εφημερίδων ξοδεύουν καθημερινά εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για να γεμίσουν χαρτί με παλιά νέα, οι ηλεκτρονικές εκδόσεις των ίδιων εφημερίδων μεταδίδουν την πληροφορία αμέσως, με όλο το απαραίτητο background στη διάθεση του αναγνώστη με ένα κλικ, χωρίς σπατάλη χρήματος, ενέργειας και φυσικών πόρων – και γι' αυτό η πορεία τους είναι αντιστρόφως ανάλογη των χάρτινων αδελφών τους. Οι μεν ευδοκιμούν και οι δε πέθαναν και κάνουν πως δεν το ξέρουν.

Οσο για τις χαμένες θέσεις εργασίας, ισχύει ο γνωστός Νόμος της Φύσης: ο,τι δεν εξελίσσεται, εξαφανίζεται. Και καμία απεργία δεν κατάφερε ποτέ να τον αντιστρέψει.

πηγη  protagon.gr